Uzaklarda Sandığımız
Çocukluğumuzda çok uzaklarda sandığımız,
Pek çok şey vardı…
Büyümek, anne, baba olmak, okula gitmek,
Ne büyük işlerdi gözümüzde,
Nasıl geçecek bu zaman derdik, ya da ne zaman?
Oysa kaf dağının ardında sandıklarımız
Hemen köşeyi döndüğümüz yerdeymişler anladık,
Adam kırk yaşında derlerdi. Aman ne yaşlı derdik,
Annemizin babamızın hep aynı yaşta kalacağını sanırdık,
Sanırdık ki takvimlerden çok yavaş düşüyor bu yapraklar,
Hastalıklar, belde bükülmeler, yokuşlarda yorulmalar
Çok uzak yerdeydiler...
Hatta hiç titremeyecekti elimiz…
Büyüdük biraz; bu okullar ne uzun
Hiç bitmeyecek mi bu sınavlar dedik,
Bir de baktık ki o sınavlara çocuklarımız girer olmuş
Annemizin iğneye iplik takamadığı günlerde
İğnenin deliği kocaman neden göremez ki der merak ederdik
Bir de baktık ki bir zaman sonra o deliği
Biz de göremez olmuşuz…
Okulda bu ona, şu şuna aşık derlerdi
Ne menem şeydi anlamazdık, uzak gelirdi bize
Bir de baktık pek çok aşk ile kavrulmuş gönlümüz
Pek çok defa eve tuz ile ekmek götürmeyi unutmuşuz.
Babamın babası öldüğünde çok yaşlıydı demişlerdi
Sanki herkes zaten bekliyordu, sandım ki sıralı bir şeydi bu iş
Arkadaşlarımızı kaybettikçe bir bir
Yalnızlık sardı bedenimizi, zor bir yalnızlık
Akranlarımız azaldıkça anladık
Anladık ki bu, şu, o yalan
Yaşamak yalan,
Dillerde bir şarkı oldu hayat…
“Bu aşkın bu sevdanın yüzünden,
Hayat geçti, ömür geçti, yaş geçti”
Çocukluğumuzda çok uzaklarda sandığımız,
Pek çok şey vardı…
Anladık ki
Aslında hiçbir şey yok…
Okunma Sayısı : 2661